Wie zijn die citizen scientists nou eigenlijk? Sylvia Suvaal deed mee aan het Ja, ik wil!-project van de Universiteit Utrecht. Dat deed een beroep op burgers om historische ondertrouwaktes uit Amsterdam te digitaliseren.

Waarom deed je mee?

“Ik heb vroeger geschiedenis gestudeerd en wilde graag nog iets doen met die kennis. Op deze manier kon ik de geschiedwetenschap een stukje verder helpen. Ik deed ook mee omdat ik altijd geïnteresseerd ben geweest in familiegeschiedenis en genealogie. En omdat ik een Amsterdamse tak heb in mijn familie, kon ik toevallig op verwanten botsen! Helaas is dat niet gebeurd, maar ik blijf zoeken in die archieven.”

“Via de archieven kan je het verleden als het ware lezen door de ogen van gewone inwoners. Dat vind ik gaaf! Bij sommige soorten aktes kun je zelfs teruglezen welke opstootjes er waren en welke scheldwoorden daar werden gebruikt.”

“Dat ik helemaal zelf kon bepalen wanneer ik hieraan werkte, was ook een troef. Zo’n project stelt geen eisen, dus wanneer ik tijd en zin had, dook ik eventjes in een akte. Wel is het belangrijk dat je een beetje geoefend raakt in het transcriberen. Wie net begint, kan dus het beste een week of twee elke dag een akte doen om het in de vingers te krijgen.”

Wat vond je ervan?

“Ik vond het een superleuk project. Via het forum en de meetings ontstond een bijzondere sociale interactie. Er ontstond een gelijkgezinde groep die het leuk vond om naast het transcriberen extra informatie te zoeken als ze opmerkelijke details tegenkwam. Als ik iets geks vond, ging ik googelen. Vond ik iets, dan deelde ik dat op het forum. Waarop de anderen reageerden.”

“Ook de onderzoekers van het project, Tine de Moor en René van Weeren, waren erg actief op het forum. Als we vragen hadden over bepaalde historische gebeurtenissen, gaven zij antwoord of schetsten zij een context. Dat was ontzettend leuk. Ze waren goed benaderbaar en ik voelde mij echt serieus genomen.’

Interview door Gitta Camfferman.

Lees ook het interview met historica Tine De Moor.